عوامل مرتبط با پایبندی به انسولین در دیابت نوع یک در تهران و کرج

عنوان: عوامل مرتبط با پایبندی به انسولین در دیابت نوع یک در تهران و کرج

نویسندگان: فریماه فیاض، فاطمه آقا مهدی، شهاب نوریان، عذرا طباطبایی ملازی و مصطفی قربانی

چکیده مقاله

هدف: دیابت نوع یک (T1DM) یک اختلال متابولیک مزمن است که شیوع و بروز آن در سطح جهانی در حال افزایش است. انسولین درمانی اساس مدیریت T1DM است که می‌تواند از عوارض متعدد جلوگیری کند. شناسایی و رفع عوامل دخیل در عدم پایبندی بیماران به درمان می‌تواند عوارض، مرگ و میر و بار اقتصادی را کاهش دهد.

روش: در این مطالعه مقطعی، نمونه‌ای از بیماران مبتلا به دیابت نوع یک از شهرهای البرز و تهران در سال 1399 انتخاب شدند. بیماران پرسش‌نامه‌هایی شامل ویژگی‌های جمعیت شناختی و دیابت، اندازه‌گیری وزن و قد، مقیاس 8 ماده‌ای پایبندی دارویی موریسکی (MMAS) و موانع انسولین درمانی را تکمیل کردند. بیماران با نمره کمتر از شش در پرسشنامه MMAS با پایبندی پایین در نظر گرفته شدند، در حالی که ≥ 6 نمرات پایبندی متوسط/بالا را نشان دادند. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و P-value کمتر از 05/0 از نظر آماری معنی‌دار در نظر گرفته شد.

نتایج: 189 بیمار مبتلا به دیابت نوع یک با میانگین سنی 17.95 سال در این مطالعه وارد شدند و 73.5 درصد از بیماران پایبندی متوسط/بالا به انسولین درمانی داشتند. سن پایین‌تر و داشتن بیمه به طور قابل توجهی با پایبندی بالاتر همراه بود. موانعی که به طور قابل توجهی با عدم پایبندی همراه بود فراموشی خرید، عدم دسترسی پزشک، هزینه، خستگی ناشی از تزریق طولانی مدت، فراموشی، واکنش محل تزریق، و شورش علیه والدین در گروه سنی کمتر از 20 سال بود. موانع اصلی در گروه سنی ≥ 20 سال فراموشی خرید و آموزش ناکافی تزریق بود.

نتیجه: موانع شناسایی شده برای تزریق انسولین برای سیاستگذاران و پزشکان برای افزایش پایبندی به انسولین در میان بیماران مبتلا به دیابت نوع یک مفید خواهد بود.

دانلود مقاله